Gisteren was ik op de crematie van onze klasgenoot Els van de lagere school Willem de Zwijgerschool. Wil kwam me ophalen. Er waren veel mensen aanwezig , ook enkele klasgenoten, Ciska, Rea, Jan met hun echtgenoten Thea, Wil en ik. Ook hebben er 3 mensen gesproken waaronder Wil, heel mooi en bijzonder om dat te kunnen. Wat was het een unieke vrouw zo positief met al haar ziektes en pijnen ongelofelijk wat was zij optimistisch en dan de(telefoon) wat heeft Els toch met iedereen elke dag gebeld ongelofelijk. Els hoe gaat het .....goed hoor .... zei ze altijd. Ik denk dat iedereen je zal missen, ik zeker. Rust in vrede Els. 
2 opmerkingen:
21 maart 2006 at 20:58
Voor mij was het een moeilijke dag de eerste uit onze klas, en nog wel iemand die de moed er inhield.
Ik was bang dat er niet gesproken zou worden en had zelf ook een stukje in mijn zak zitten maar hoefde die niet te voorschijn te halen er waren meerdere sprekers, en zo konden we met zijn allen Els herdenken.
Truus een leuk idee om dit in de weblog te plaatsen alhoewel je natuurlijk dan veel prive laat zien, maar kleinkinderen blijven leuk.
Jan
20 maart 2006 at 23:04
Lieve Truus.Eindelijk heb ik tijd om de web site te lezen.Ik sta helemaal achter de tektst die jij over Els heb geschreven,Ik heb er niets aan toe te voegen behalve wij zullen haar missen.
Liefs Wil
Een reactie posten